جلو حسینیّۀ محلّ پشند ، کنارِ مسجد صاحب الزّمان ، پای بزرگترین چنارِ روستا ، محلِّ تلاقی آبِ کوشک و بازار ، مشهور به سرِ حمّام است . چون دو حمّام ( مردانه و زنانه ) خزینه ای با ساخت قدیمی آنجا بود . آبِ حمّام از همان آبِ کوشک تأمین می شد . پُشت حمّام گُلَخ / گُلخَن بود که محلِّ تجمیع آشغال ( از خاکروبه تا شکمبۀ گاو و گوسفند ) شده بود . در یک ماه رمضان ، بعد از مراسمِ دعا و سخنرانی مردم با بیل و کُلنگ به جانِ این حمّام می افتادند و با خاک یکسان کردند ! بعدها بعضی گفتند : کاش آن حمّام خراب نمی شد بلکه تعمیر و مرمّت می شد و برای موزه و کارهای فرهنگی موردِ استفا,میراث فرهنگی,میراث فرهنگی اصفهان,میراث فرهنگی قزوین,میراث فرهنگی همدان,میراث فرهنگی یزد,میراث فرهنگی اراک,میراث فرهنگی شیراز,میراث فرهنگی تبریز,میراث فرهنگی فارس,میراث فرهنگی کرمانشاه ...ادامه مطلب