شَمعَکِ خاطرات ـ محمّدیوسُف شَهنما

هُوَ الباقی

شَمعَکِ خاطِرات

مُحَمَّدیوسُف شَهنَما ـ برای آقای مهدی یاقوتیان

.................................

نانِ فِلفِل رسید ، مَهدی جان

با کتابی که بود هَمرَهِ آن

مَثَلِ فِلفِل و فُرومَدِتان

مَثَلِ زیره است با کِرمان

در شِشُم روز از مَهِ اِسفَند

روزِ یکشنبه ، نیمۀ شَعبان

اَوّلین آیه ­ای که آورده

شیخِ اُستاد ، شاعرِ دوران

در گُلِستانِ خویش ، دیباجِه

آلِ داوود و شُکر را به میان

لاجَرَم بَنده پاس می ­دارم

لُطفهای تو را برادر جان

یادِ ایّامِ رَفته به خیر

چهل و یک سال و بیشتر از آن

یادِ سادات هم گِرامی باد

حَسنی ، هاشمی و هاشمیان

خانۀ مَعرِفَت که ما بودیم

چند سالی در آن سَرا ، مِهمان

از خُدای کَریم می ­خواهم

بهرِ آن مَرد و همسَرش غُفران

یادِ عبّاسِ اَحمدی به خیر

زود کوچید و گَشت نَهان

جِنس و چای خَرید می ­کردیم

از دُکانها و خانه ­ها آسان

قاتقی بود و کَشک و بود و کَرِه

نانهای تَنوریِ اَرزان

از دُکانها ، مَغازۀ صالح

آن طَرَف­تر دُکانِ حاج قُربان

شنبه ­ها و دوشنبه دایر بود

جَلسه ­های حَدیث با قُرآن

کوچه پَسکوچه­ های فَریُومَد

از مَحَلِّ پَشَند و کویِ جَنان

سَرِ سَنگی که بود میدانگَه

مسجدِ جامِع و حَوالیِ آن

پَرسِه در کوچه باغ ، عالی بود

عَصرگاهانِ مِهر یا آبان

باغ و آرامگاهِ ابنِ ­یَمین

هست کَس را به سویِ خویش کِشان

که بیا نَزدِ ما کَمی بِنشین

یا نَمی بر مَزارِ ما بِفشان

یادِ اَیّامِ بر باد رَفته به خیر

روزهایی چو اَبرها گُذَران

خویش را بر زَمین کَمی یَلِه کُن

قِطعِه ­ای دستِ کم زِ ما بَرخوان

وقتِ رَفتن نِثارِ ما بِنما

آیه ­هایی زِ مُصحَفِ یَزدان

آیه­ هایی به مِثلِ « کَم تَرَکوا »

آیۀ « کُلُّ مَن عَلَیها فانّ »

بویِ میراثِ کُهنه می ­آیَد

از حَوالی و طَرفِ شَهرستان

بویی از جَنگهای بی ­حاصِل

بویی از چِکمِه­ های « آرپاخان »

چه خَبر از جَنابِ « خواجِه عَلاء »

دَر و درگاهِ وی شده ویران

جای آن بُرج سَر بَرآورده ؟

یا که بوف آشیان نَهاده نَهان ؟

هیچ گویی کتابخانه کُجاست ؟

کو کُتُب ؟ کو دَفاتر و دیوان ؟

باغِ مشهورِ او « عَلائیّه »

بر سر و روی آن نِشَسته گَردِ خَزان

جای آن شوره ­زار بگرفته

یا گُل و میوه می ­دهد به تابستان ؟

وآن شفاخانه خود فُرورَفته

در دلِ خاک گویی از بُنیان

از پزشکانِ حاذِقَش چه خَبَر ؟

هیچ دانی کُجاست مارِستان ؟

..............................

شَمعَکِ خاطِرات روشن باد

در گُذرگاهِ سالخَوردِ زَمان

مَهدیا قِصّه را کنم کوتَه

بر دیارَت سلامِ من بِرسان

اسفند ماه 1402