از یک مادر روستایی تا مدرّس حوزه و دانشگاه

1ـ در پست قبلی گفتم ، با شروع بحث کرونا من در فرومد بودم ، به مادرم که برای نماز به مسجد نبیّ اکرم می رفت گفتم : خوب است مدّتی به نماز جماعت نروی  و در خانه نماز بخوانی ، مادرم از همان روز به نماز جماعت نرفت . به توصیّه­ های بهداشتی هم عمل می ­کرد تا اینکه روزی که من از فرومد آمدم ، مادرم نه به من دست داد و نه مرا بوسید ! فقط از ماشین پیاده شد و خداحافظی کرد و گفت : وقتی رسیدی ، به من یک زنگی بزن .

بعد هر چه با خودم فکر کردم یادم نیامد که من به مسافرت رفته باشم و هنگام خداحافظی مادرم مرا نبوسیده باشد ، یعنی این اوّلین بار بود که این اتّفاق افتاد .  

2ـ سه چهار شب پیش یک نفر زنگ زد ، خودش را مدرّس حوزه و دانشگاه معرّفی کرد ، گفت کتاب « حدائق الوثائق » را که شما منتشر کرده ­ای در دانشکده دیدم و خواندم خیلی خوشم آمد می­ خواستم چند نسخه از این کتاب داشته باشم یا اگر می ­شود کتابهای دیگر این نویسنده را داشته باشم . یک وقتی بگذار که همدیگر را رو در رو ببینیم و با هم صحبت کنیم .

گفتم : من خودم را قرنطینه کرده ­ام ، اگر می ­خواهی در تلگرام با هم صحبت کنیم یا باشد برای وقتی که اوضاع مساعد شود ؟ خندید و گفت : موش در کاسۀ وسواسی می ­اُفتد . باشد برای زمانی که شرایط مناسب باشد .

...........................................................................

چند دعا :                                          

خدایا به پزشکان و پرستاران و کادر درمانی که زحماتِ طاقت فرسایی را در این ایّام متحمل می شوند ارادۀ قوی تر و صبر و شکیبایی ارزانی دار .

به خانواده ­هایشان که نگران عزیزانشان هستند آرامش و شکیبایی ارزانی دار .

به بیماران صحّت و سلامتی عنایت کن .

به خانواده­ هایشان که نمی توانند به ملاقات عزیزشان بروند ، صبر و تحمّل ارزانی دار .

درگذشتگان را بیامرز .

بازماندگان را صبر و آرامش ارزانی دار .

خدایا کسانی را که توصیه ­های پزشکی را جدّی نمی ­گیرند آگاهشان کن و کسانی را که در قبال خود و دیگران احساس مسئولیّت نمی کنند وجدانشان را بیدار کن .

خدایا سال آینده را سالی پُر از خوبی و آرامش و برکت قرار ده .