دستم بگرفت و « اَچّه اَچّه »

گویند مرا چو زاد مادر

پستان به دَهَن گرفتن آموخت

شبها برِ گاهوارۀ من

بیدار نشست و خُفتَن آموخت

دستم بگرفت و پا به پا بُرد

تا شیوۀ راه رفتن آموخت

یک حرف و دو حرف بر زبانم

الفاظ نهاد و گُفتن آموخت

لبخند نَهاد بر لبِ من

بر غُنچۀ گُل ، شکُفتن آموخت

پس هستی من زِ هستی اوست

تا هستم و هست ، دارَمش دوست

ایرج میرزا

................................................

گویند مرا چو زاد « نَنَه »

« سینَه وَ لَو » گرفتن آموخت

شبها برِ « بانوچِ » من

« دِ خُو نرفت » و خُفتَن آموخت

دستم بگرفت و « اَچّه'>اَچّه اَچّه »

تا « یَک اَنجی » راه رفتن آموخت

« هَی حرف گُذاشت وَ دَهَنام »

« تَ اَختِلاط کردن آموخت »

« پوزخِند گُذاشت وَر لَوی مِ »

بر غُنچۀ گُل « وَرِفتِن » آموخت

پس هستی من زِ هستی اوست

تا هستم و هست دارمش دوست

از رفیقا بِچِه علی میرزا