از هر چمن گُلی ( 7 )

حاج علی حبیبی فرزند حبیب ( 3 / 3 / 1301 ـ 3 / 9 / 1390 )

با حاج علی حبیبی و کربلا عبّاس قلیچ که دایی ­ام بود به تهران رفته بودیم ، صغری قلیچ همسر محمّد حبیبی بود ، در تهران مهمانِ آنها بودیم . روز دوم یا سوم حاج علی به شوخی گفت : بلند شید ، بلند شید برویم که مهمان روزِ اوّل طلاست ! روز دوم مِسه ! روزی سوم پِسِه ! در واقع می ­خواست بگوید ، مهمان باید اندازه نگه دارد .

حسنقُلی مهربانی فرزند لُطفعلی ( 12 / 2 / 1267 ـ 12 / 2 / 1384 )

خانه­ های جُلو حیاط را برای بازسازی خَراب کرده بودیم ، پدرم و حَسنقُلی همانجا نشسته بودند و صُحبت می ­کردند . پدرم در موردی گِلایه می ­کرد گفت : آیا قانون همین را می­ گوید ؟

حَسنقُلی گفت : کِدوم قَنون ؟ کو قَنون ؟ از قَنون ، نونِش رفته ، قَینِش بِمَندَه !

محمّد داهی / فِلفِلی فرزند مرتضی ( ... ـ 3 / 4 / 1397 )

برای گَچکاری دو اُتاقی که بازسازی کرده بودیم ، پدرم شب دُنبالِ اُستاکار رفت ، محمّد فِلفِلی را گفته بود ، آنها مُزدِ اُستا و اینکه دو اُتاق در سه روز گَچ شود را با هم طِیّ کرده بودند . ولی روزِ سوم تا پاسی از شب هم طول کشید که کار تمام شود . بعد از شام ، پدرم گفت : برای اضافه کارَت هم هر چقدر می­ خواهی بدهم ؟

محمّد فِلفِلی گفت : نه عَموحسن ، ما با هم قَرار گُذاشتیم که این کار را سه روزه تمام کنم ، من همان مُزدِ سه روز را بیشتر طَلبکار نیستم . او گاهی سرِ کار با خودش آواز می ­خواند که : من زادۀ علیِّ مُرتَضایم !